L

Langs de Lot

Eugenie Vonkerman, eigenares van Domaine du Bouysset, verhuisde in 2017 met haar man Erik naar Saint-Martin-le-Redon, een klein gehucht van 211 inwoners in de Lot, op een half uur rijden van de Dordogne. We vroegen haar naar de beste toeristische tips in haar regio.

‘De Lot ligt vanuit Nederland op zo’n twaalf uur rijden. Na die twaalf uur waan je je in een andere wereld, waar rust, ruimte, authenticiteit, tradities, natuur en vooral kwaliteit van leven de boventoon voeren. De lucht is er zuiver. De sterren zijn dezelfde als in Nederland, maar hier zie je ze ook.
Waar in Nederland alles bijna 24/7 doordraait, gaan de winkels hier tussen de middag dicht en kun je op zondag alleen voor brood bij de bakker terecht. Daar wen je snel aan. Ook fijn: wij hebben hier nog gewoon bankkantoren met een aanspreekpunt en die jou (her)kent. We waren dan ook blij verrast toen in de beginperiode van de coronatijd de accountmanager ons belde om te vragen of wij het wel konden redden. Zulke persoonlijke klantenbenadering zijn we in Nederland al lang geleden kwijtgeraakt.

Hardop dromen

Het is inmiddels ruim vijf jaar geleden dat wij in de Lot zijn komen wonen. We waren daar verliefd geworden op Domaine du Bouysset en hadden meteen gezien dat de locatie commerciële mogelijkheden bood. We gingen al een aantal jaren naar Frankrijk op vakantie. Niet zozeer als francofielen, maar omdat we hier de voor ons belangrijkste elementen voor een perfecte vakantie vonden: rust, heerlijk eten en authentieke rustieke golfbanen. Golfbanen liggen over het algemeen altijd op prachtige plekken. De kleine banen zijn rustig en zo gebeurde het dat wij relaxt gingen golfen met een lunchpakketje in de tas. Na afloop was het heerlijk nagenieten op het terras. Daar begonnen de fantasieën: wat als we zelf zo’n golfbaan zouden hebben met overnachtingsmogelijkheden? Samen een bedrijf starten wilden we al langer. We hadden in Nederland al wat rondgekeken, maar niets kunnen vinden. Tja en dan ga je hardop dromen …

‘Golfbaan te koop’

Hoe zouden we het gaan doen? Na een vakantie duik je het dagelijkse leven weer in en gaan je droomplannen vaak weer voor een jaar de kast in. Maar toch … tijdens een etentje met de ouders van Erik kwam het gesprek op een mogelijke wens om ons werkende leven anders in te richten. De moeder van Erik zei dat wanneer we dat wilden, we niet moesten wachten, maar actie moesten ondernemen. Nu waren we nog jong en vol energie. Daar had ze natuurlijk helemaal gelijk in.
De volgende dag zag Erik op internet ‘Golfbaan te koop in Frankrijk’ – en zo kwam Bouysset in beeld: een negen-holes-golfbaan met gîtes, chambres d’hôtes en een klein restaurant. Tussen dat moment van googelen en het daadwerkelijk starten met onze onderneming heeft twee jaren gezeten. We moesten natuurlijk de regio onderzoeken, de mogelijkheden bekijken, een ondernemersplan maken en de financiering rondkrijgen.
Uiteindelijk zijn we ervoor gegaan. Tijdens de eerste jaren zat het zeker niet mee, maar inmiddels hebben we ons gesetteld en zijn we volledig ‘geadopteerd’ door onze Franse buren en dorpsgenoten. Op een gegeven moment kwam een Frans stel zelfs vragen of zij hier hun trouwfeest mochten vieren. Dat moment zullen we niet snel vergeten!

Wijntours

De Lot staat onder meer bekend om zijn Cahors-wijn, een donkerrode Malbec-wijn die je alleen hier en in Argentinië vindt. Ook op het gebied van rosé en witte wijn zijn er voldoende pareltjes te ontdekken. Veel wijnboeren willen hun passie graag delen met enthousiaste bezoekers en organiseren wijntours met segways (Château Eugénie, Albas), ezels (Famaey, Puy L’Evêque) of met een Cirtoën 2CV cabrio (Domaine La Paganie, Puy L’Evêque).
Het Office du tourisme in Puy L’Evêque heeft een wijnhuis ingericht, waardoor het mogelijk is verschillende wijnen uit de regio te proeven zonder daarvoor speciaal langs de wijngaarden te hoeven gaan. Hier spreekt men naast Frans ook Engels en een enkeling zelfs Nederlands!

Gemeenschappelijke moestuin

In de zomermaanden vinden vaak zogeheten Marchés Gourmands plaats. Je eet dan aan lange tafels en stelt je menu samen door langs de kraampjes van plaatselijke producteurs te gaan. Alles wordt ter plekke bereid en komt direct van het land. De wijn koop je bij de plaatselijke wijnboer die er ook met een stand staat. Voor deze culinaire feesten hebben wij voor onze gasten altijd een rieten koffer met servies, bestek en glazen klaarstaan, want die moet je zelf meenemen.
Dit plattelandse karakter van de streek komt ook op andere manieren tot uiting. Zo is in ons dorp een prachtig initiatief genomen voor een gemeenschappelijke moestuin. Je participeert hierin door een klein bedrag per jaar te betalen en op welke manier dan ook mee te helpen op het land. De oogst wordt vervolgens verdeeld onder de participanten. Naast groente en fruit, kweken we ook kruiden en maken we honing. In de transitiekeuken wordt van alles dat overblijft confiture, soep, siroop of vinaigrette gemaakt. Door middel van deze tuin streeft Saint-Martin-le-Redon een mate van zelfvoorziening na.

Voies vertes

Het departement Lot heeft de laatste jaren enorm geïnvesteerd in fietspaden en het uitzetten van fietsroutes, de zogeheten voies vertes –fietspaden aangelegd op de oude spoorbanen. De route voert je langs de Lot. Het fietst gemakkelijk en heb bied je de mogelijkheid om onderweg plaatsen te bezoeken. Daarnaast zijn er verschillende fietsroutes verkrijgbaar bij de plaatselijke Offices de tourisme. Die routes variëren van fietsen langs wijnvelden tot stoere mountainbikepaden door de bossen.
In Saint-Martin-le-Redon verhuurt FatVelo elektrische fatbikes. Deze fietsen zijn geschikt om door bossen of wat ruiger terrein te fietsen, maar ook om gewoon de route langs de Lot te nemen en onderweg plaatsen te bezoeken. Voor ouders met kleine kinderen is er de mogelijkheid om een karretje achter de fiets te laten bevestigen.

Occitalité

Ons leven in de Lot is basic, puur en aangenaam. Misschien wel een stap terug in de tijd. Met de Franse buurman zoeken we cêpes en girolles in het bos en madame la maire komt vragen of wij weer de hapjes en drankjes willen verzorgen voor de apéro tijdens het dorpsfeest. Stugge Fransen? Wij moeten ze nog tegenkomen. Occitalité wordt de gastvrijheid hier genoemd in Zuidwest-Frankrijk. Zolang wij dit Franse leven nog zo kunnen beleven, genieten wij volop!’